mutlu günlerimin bedelini ödemeye gidiyorum.
gerisi daha yazılmadı, ben bunun da acısını çıkarmanın bi yolunu bulurum ne de olsa, gözyaşlarımın nemi başlar bi yerden çürütmeye.
tek güzel yanı uçmak a.*. dönüş yolunun.
bu kadar.
*natasha bedingfield
bir çocukluk efsanesi olarak anılarda kalan günlük tutma eyleminin çağımız uyarlamasıdır. uzun süredir görüşülmeyen dostlar, hergün görüşüpte niye neden nasıllarımı anlamayan arkadaşlar , ve en çok da geriye dönüp bakıp "yok artık öylemiydi bu ya" demek üzere kendim içindir. zaman zaman sanki hiçkimse okumayacakmışcasına, bazen de tüm dünyaya seslenerek yazabilirim.bünyeniz henüz buna hazır değilse lütfen sizi daha hazmedilebilir olan alice hanım bloguma alalım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder